het ‘Palais gothique’ behoort tot de oorspronkelijke reeks repertoiredecors van de Schouwburg. Het decor werd al in april 1914 voltooid maar bleef wegens het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog tot februari 1920 in het atelier van de decorateur staan. Na haast identieke decors geschilderd te hebben voor theaters in Brussel en Antwerpen leverde Dubosq een versie voor Kortrijk die dankzij een groot aantal modulaire onderdelen (drie plans zijschermen, één achterdoek, drie friezen, stopvakken,…) in alternatieve opstellingen kon gepresenteerd worden, waaronder verschillende die de volledige diepte van de Schouwburgscène benutten. Als theatraal staal van de neogotiek gaat dit décor riche terug op onder meer de gotische zaal van het Brusselse Stadhuis, een locatie die Dubosq in minstens vijf revues evoceerde. Kenmerkend zijn de ‘houten’ lambriseringen, uitmondend in consoles met geharnaste figuren, rijkelijk gesculpteerde plafonds en figuratieve taferelen (faux-gobelins) met ridders, herders, geliefden, hofnarren, tot en met jacht- en slagvelden. Bewaard meubilair is er in de vorm van een kruk en twee kardinaalsstoelen waarop het Kortrijkse wapenschild prijkt. Alles bevindt zich in een goede, onaangeraakte staat, ondanks (of dankzij?) de aanwezigheid van asbestpapier op de achterzijde van zijschermen. Het ‘Palais gothique’ beleefde op 20 november 1920 zijn première als “Troonzaal in Froths burcht” in Alfred Hegenscheidts Starkadd zoals opgevoerd door Jan Oscar De Gruyters Vlaamse Volkstooneel. Dit zeer gerenommeerde, kort voordien gestichte toneelgezelschap maakte op dat moment zijn allereerste tournee. Daarnaast werd het decor regelmatig ingezet in historische drama’s, opera’s en operettes, waaronder Boïeldieus La dame blanche zoals opgevoerd door de Opera (Grand Théâtre) van Gent, in 1923.