Vlas is een teelt die niet wordt gemaaid, maar waarvan de vlasstengel uit de grond moet worden getrokken, het slijten. Tot in de jaren 1920 gebeurde dat met de hand, vanaf dan kwamen machines op de markt. In eerste instantie waren deze getrokken door het paard en namen ze slechts één enkel slijtspoor. Vanaf de jaren 1930 brachten producenten ook meervoudige slijtmachines op de markt, getrokken en aangedreven door de tractor. Zowel de trekbevestiging als de koppeling voor de aftakas bevonden zich aan de zijkant, achteraan de tractor. Hierdoor stond de getrokken meervoudige vlasslijtmachine achter de tractor, maar tegelijk ook opzij ervan opgesteld. Dat hield meteen in dat nog steeds een deel van de “vlasschaard” (vlasakker) met de hand moest worden gesleten alvorens met de machine aan het werk te gaan. Het vlas werd tussen de richtpinnen naar de rubberen riemen geleid waarna het via een aantal slijtwielen op de aflegtafel terechtkwam. Vandaar werd het ongebonden op de grond in lange rijen neergelegd. Voor deze machine waren nog twee personen vereist: de chauffeur van de tractor en anderzijds iemand die op de machine zelf postvatte. Omdat deze persoon niet meer het vlas zelf moest hanteren, bleef zijn taak grotendeels beperkt tot het controleren van het vlasslijtproces en het eventueel in de hoogte aanpassen van de oplichters naargelang het vlas al dan niet gelegerd was. Daarvoor had hij binnen handbereik een aantal hendels en schakels. Per dag kon op die manier vier hectare worden gesleten.